De witte Opgezette Lichte Doos van 8000K Muur, 3D Lightbox-Signage 2300*420*120mm

1. HET GRAFISCHE BIJWERKEN — Lightboxes wordt gewoonlijk ontworpen voor frequente vervanging van grafisch (zoals een maandelijks of seizoengebonden promotiebericht), zodat verstrekken zij een snelle methode om tot grafisch zonder hulpmiddelen te openen en toegang te hebben. Omgekeerd, (niet -niet-lightbox) de elektrische tekens worden gewoonlijk ontworpen voor vertoning op lange termijn of permanente van grafisch (zoals de naam van een opslag), zodat hebben zij dergelijke gemakkelijke toegang tot grafisch niet nodig.

2. MATERIAAL — Lightboxes wordt gewoonlijk gebouwd van uitgedreven aluminium, terwijl de elektrische tekens vaak van staal, hout of plastiek worden geconstrueerd. Het aluminium wordt over het algemeen als beschouwd om meer ‚voor de betere inkomstklasse‘ in zowel starheid als elegantie, maar andere materialen zijn vaak economischer.

De economie van staal, bijvoorbeeld, is vooral relevant omdat de elektrische tekens vaak veel groter zijn dan lightboxes, voor gebouw-opgezette en wegsignage die voor het bekijken van grotere afstanden voorgenomen is. Men zou kunnen denken de starheid bij grotere grootte belangrijker zou moeten zijn, maar (a) er zijn andere economischere manieren om jumbotekens naast omschakelingsgrondstoffen te versterken; en (b) de starheid is kritieker voor lightboxkaders toe te schrijven aan de unieke, bewegende mechanismen die zij (zie hieronder #3) hebben bevat.

3. GRAFISCHE VEILIGHEID — Lightboxes klemt los gewoonlijk de backlit film (zonder lijm) tussen twee lenzen zodat het kan worden verwijderd zonder een lens te verspillen, wanneer het beeld moet worden bijgewerkt. Dit wordt bereikt via één of andere combinatie tikranden, diakaders, onverwachte kaders en/of scharnierende deuren. De elektrische tekens bevatten gewoonlijk slechts één doorzichtige lenslaag, omwille van de eenvoud, levensduur, en ook om de behoefte te verminderen om vochtigheidscondensatie te leiden. De meest elektrische tekens gebruiken geen backlit film voor hun kunstwerk, maar zij kunnen — en als zij — de gedrukte film moet aan de lens worden gelijmd, die de ook verspilde lens teruggeeft wanneer het beeld moet worden vervangen.